Onlangs kreeg ik de tip om het boek Kaas te lezen van Willem Elsschot. Voor een paar euro kon ik het op de kop tikken in een tweedehands boekhandeltje op Terschelling. Het boek is bijna honderd jaar geleden geschreven en verhaalt over een man die hogerop wil komen in het leven, zich ziek meldt op kantoor en een agentschap begint in Edammer kazen. Hij is dan ZZP-er avant la lettre en houdt zich met alle aspecten van het ondernemerschap bezig, behalve met de verkoop. Hij zorgt voor een mooi bureau, geschikt briefpapier en een grote kelder om de kaas in op te slaan. Zijn hele gezin werkt mee om de onderneming tot een succes te maken en ook zijn broer komt geregeld langs om te horen hoeveel kazen er inmiddels verkocht zijn.
Hij gebruikt weinig grote woorden en juist daarom komt het des te krachtiger over. Bovendien is het boek doortrokken van melancholie en humor en daarmee raakt hij een gevoelige snaar zo aan het eind van het jaar. Want waarom toch al dat ploeteren en zwoegen, enkel en alleen om te stijgen op de sociale ladder? Alles is ijdelheid, zou je kunnen concluderen, wat overigens weer uit een ander boek komt.
Het thema van het boek doet mij denken aan een gesprek dat ik onlangs voerde met mijn uitgever over mijn nieuw uit te geven boek in 2025. Afgelopen jaar heb ik mij ontfermd over de inhoud, de indeling in hoofdstukken, het thema en het plot. En ook de vormgeving is een belangrijk aandachtspunt. Het boek verhaalt over een fietstocht van Boedapest tot aan de Zwarte Zee, langs de Donau en door Hongarije, Kroatië, Servië en Roemenië. De sporen van de oorlogen en dictators in die gebieden zijn nog niet weggevaagd of nieuwe dienen zich al aan. En nu blijkt dat ik mij niet alleen met schrijven moet bezighouden, maar ook met de (voor)verkoop van het boek. Dáár had ik geen rekening mee gehouden. Of we wat geld bij elkaar kunnen scharrelen om de drukpersen te laten draaien? Er ligt een geheel nieuwe uitdaging op mij te wachten.
In tegenstelling tot de hoofdpersoon houd ik wél van Kaas. En liefde voor Kaas lijkt mij in dit geval een belangrijke voorwaarde om in welke missie dan ook te slagen. Of zoals Freek de Jonge in zijn kersttoespraak aangaf, moet Hoop niet gestut zijn door Lef en Trots, zoals dat is verwoord in het hoofdlijnenakkoord, maar door twee andere grootheden die ik maar met moeite kan uitspreken, maar wat misschien wel de reden is geweest dat ik de tip kreeg om Kaas te lezen.
Ik wens iedereen een mooi uiteinde toe met veel Kaas. En hoe het afloopt hoort u volgend jaar.
Uit: 1000 PINGUÏNS Door: WASCO
Dit is mijn 91e blog. Over een maand verschijnt de 92e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/