Oorlog

Toen ik op 1 januari wakker werd en mijn ogen nog eens goed uitwreef, bleek het toch echt waar te zijn: de oorlog duurt nog steeds voort. En dan heb ik het niet over Gaza of Syrië of over de oorlog die ik voer met de muizen hier op zolder. Die oorlog is overigens nog niet eens zo eenvoudig, telkens blijken er toch weer muizen achter de plinten vandaan te komen die mij vragen of er ook óude kaas is. Nee, het gaat mij over de oorlog veel dichterbij, in Oekraïne, die straks, op 24 februari, alweer drie jaar woedt. Gelukkig gaat Trump hier snel een einde aan maken, maar dan nog zitten ze daar met de brokken. De ene oorlog is de andere niet en ik weet niet hoe het komt, maar op één of andere manier maak ik mij veel bozer over wat er in Oekraïne gebeurt dan in andere delen van de wereld. Ik ben er nooit geweest, ik heb er ook geen vrienden, maar het spreekt tot mijn verbeelding. Ik had wel plannen om er naartoe te fietsen toen ik de tocht naar de Zwarte Zee maakte in 2023. In plaats van door te fietsen van de Zwarte Zee naar Odessa heb ik die plannen moeten bijstellen en ben ik in Constanta geëindigd. Misschien dat deze onrechtvaardigheid mij zo boos heeft gemaakt? Dat ik niet eens op de fiets naar Odessa kon omdat meneer Poetin zo nodig een oorlog moest beginnen? Zo heeft hij kans gezien ook mijn vrijheid in te perken. En als we niet oppassen komt hij via Slowakije, Tsjechië en Duitsland ook aan onze poorten morrelen, alle grenscontroles ten spijt.

Die onrechtvaardigheid heeft mij gemotiveerd een crowdfundingsactie te starten, waarbij een deel van de opbrengst is bedoeld om mijn boek over deze fietsroute uitgegeven te krijgen en een deel voor Artsen zonder Grenzen in Oekraïne. Zij bieden daar medische en psychologische zorg. Zo snijdt het mes aan twee kanten, zeg ik dan maar optimistisch en hoop ik op mijn manier toch een klein steentje bij te dragen.

Toen ik mijn eigen scherven op 1 januari opruimde en in de glasbak deponeerde, kon ik daarna lekker doorgaan met mijn leven. Koffie drinken, muizen vangen, een wandeling maken door het winderige Friese landschap. En kijken naar de prachtige documentaire ‘The Zelensky Story’ dat een grandioos en persoonlijk inkijkje geeft in het leven van deze president en zijn vrouw Olena. De moed die zij tonen door in Oekraïne te blijven en op die manier ook de manschappen te blijven motiveren, vind ik erg indrukwekkend. Dit land verdient onze steun.

Uit: 1000 PINGUÏNS Door: WASCO

Dit is mijn 92e blog. Over een maand verschijnt de 93e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/

Deel dit via:

2 gedachten over “Oorlog”

Plaats een reactie