Afgelopen week deed ik een audit in een achterstandswijk van Den Haag. Bij één van de locaties sprak ik met de praktijkmanager. Ze droeg een hoofddoekje en lachte me vriendelijk toe. Ik kreeg koffie en vervolgens stelde ik haar vragen over de zorg die ze leveren, de populatie die ze bedienen en de praktijk. Ik betrapte mezelf erop dat ik eenvoudige vragen stelde. Haar antwoorden waren heel adequaat en ze liet ook op de computer zien hoe ze werkten. Ze steeg al pratende in achting en het gesprek werd steeds geanimeerder.
Het deed mij denken aan de sketch van Van Kooten en De Bie. Journalist (Van Kooten) interviewde de stakingsleider (De Bie) van de bezette tandenborstelfabriek in Zwolle door de tralies van het fabriekshek heen.
Van Kooten: ’Wil je een saffie?’
De Bie: ‘Nee, dankuwel, ik rook niet’.
Van Kooten: ’Jij rookt niet, goed, goed. Ok. Hoe voel je je nu? Voelt het pokke?’
De Bie: ‘We zouden natuurlijk liever werken’.
Van Kooten: ‘Ah, je zou liever je poten uit de mouwen steken. Hoe is het vreten?’
De Bie: ‘Nou er zijn volop broodjes van de bonden, dus dat is prima’.
Van Kooten: ‘Dus het vreten is wel door je strot te krijgen?’
En zo ging dat maar door. Zelfs na 50 jaar Simplistisch Verbond blijkt het toch nog veel actueler dan ik zou verwachten. Dat geldt ook voor vele andere sketches die de laatste tijd voorbij komen.
Tijdens de audit heb ik mij op tijd kunnen herstellen en mijn vooroordelen onder stoelen en banken gestoken, maar helemaal vrij ervan bleek ik toch niet te zijn. Ook de gastvrijheid was uitzonderlijk, ik werd tijdens de lunch getrakteerd op een Surinaams broodje met gemberbier. Mijn dag kon niet meer stuk en toen ik na de audit een nostalgische wandeling maakte over de Haagse Markt, waar ik vroegâh nogal een kwam om fruit en groenten in te slaan, had ik mijn lesje wel geleerd. Ik vroeg aan de Haagse koopman om een kilootje mandarijnen. Hij deed ze netjes in een wit zakje en ik vroeg of het handig was om te pinnen.
‘Pinne, nee meneer, daar kenne we niet aan beginne. Hoor je dat’, zei hij tegen z’n makkers, ‘meneer wil pinne voor een zakkie mandarijne’.
Uit: 1000 PINGUÏNS Door: WASCO
Dit is mijn 90e blog. Over een maand verschijnt de 91e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/