Toen ik vorige week door Utrecht liep op weg naar een restaurant, keek ik goed om mij heen om de beroemde bushokjes met eigen ogen te aanschouwen. In de trein er naartoe had ik een hilarisch verhaal gelezen over deze Utrechtse bushokjes, wat erop neerkomt dat de bankjes van de nieuwe bushokjes twee poten hebben, terwijl in het programma van eisen stond dat ze zwevend moesten zijn. Het bedrijf dat een zwevend bankje had ontworpen was niet geselecteerd en zag nu dat de bankjes helemaal niet zwevend waren. Dan zou ik ook op hoge poten naar de Utrechtse bestuurders stappen. Hebben ze hun best gedaan om een zwevend ontwerp te maken, dat ingewikkelder en klaarblijkelijk ook duurder is dan niet zwevend, en dan zie je dit.
In plaats van excuses aan te bieden en een schadevergoeding te betalen, ging Utrecht een juridisch gevecht aan over het woord ‘zwevend’. Het bankje met pootjes werd zwevend genoemd omdat deze ‘bevestigd waren aan de staanders die de achterwand dragen’. Typisch kletspraat van een advocaat die toch iets moet opschrijven. ‘Nee’, zegt de tegenpartij, ‘er moet minimaal 90% vrije ruimte onder het bankje zijn om van zwevend te mogen spreken’. En zo belanden we in een klucht die leuker is dan Utrecht had durven denken. Maar ook triester, want uiteindelijk lijkt het erop dat Utrecht dit gevecht gaat verliezen en verdwijnt er een hoop gemeenschapsgeld in onbedoelde zakken.
Helaas heb ik de bushokjes niet aangetroffen op mijn wandelroute. Ik liep ook door de binnenstad en daar rijden geen bussen. Toen ik met gevulde maag de trein terugnam naar Friesland, miste ik in Groningen mijn aansluiting naar Grijpskerk. Die lijn is ooit aanbesteed en wordt niet door de Nederlandse Spoorwegen gerund. De afspraak bij de aanbesteding was dat ze vooral op tijd zouden rijden. Dus niet twee minuten wachten op een vertraagde intercity uit Utrecht, vol gas het Groningse land in. Kunnen we niet gewoon stoppen met aanbesteden? Of op z’n minst niet uitbreiden, zoals nu dreigt te gebeuren.
Ik heb lekker een uurtje in een Gronings bushokje zitten wachten op de volgende trein. En verdomd, toen ik naar beneden keek had het bankje gewoon pootjes!
Dit is mijn 66e blog. Over een maand verschijnt de 67e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/