De uitgever meldde mij ongeveer een half jaar geleden dat ik het manuscript van mijn fietsboek uiterlijk 31 mei zou moeten inleveren: dan zou het productieproces niet in gevaar komen. Dat klonk erg professioneel en aangezien ik dat ook graag wilde zijn, deed ik braaf wat er van mij gevraagd werd. Toen ik twee weken na inlevering nog niks had gehoord, mailde ik mijn contactpersoon. Die bleek op vakantie te zijn en zou begin juli weer terugkomen. ‘Dan zou hij wel contact opnemen’, zo werd mij gezegd. Dat leek mij te makkelijk en paste ook niet in het professionele beeld dat ik van de uitgever had opgebouwd. ‘Waarom moest ik dan mijn manuscript al inleveren?’, vroeg ik verbaasd. Ja, dat wist ze ook niet, ‘maar het zou allemaal goedkomen’, zo verzekerde ze mij. Niet dat ik daaraan twijfelde, het ging mij om het principe. De auteur aan het werk zetten en zelf op vakantie gaan. Natuurlijk kwam het allemaal goed en sta ik nu ineens te boek als schrijver. Want inmiddels is het boek uit en lig ik overal in alle winkels te wachten op enthousiaste kopers. Althans dat verbeeld ik mij, dat alle boekhandels nu een stapeltje Fossens in de winkel of -nog beter- op de toonbank hebben liggen. Dat iedereen in de trein een fietsboek aan het lezen is, en dat alle praatprogramma’s gaan over fietsen en grenzen. En dat ik natuurlijk platgebeld word en uitnodigingen moet afslaan voor lezingen in bibliotheken en andere zaaltjes. Maar die hoop blijkt ijdel te zijn. Van een aantal mensen hoorde ik dat het boek niet aanwezig was, dat het besteld moest worden, dat het een dagje later zou komen, etc. Sommigen hadden het al wel te pakken, terwijl ik het zelf nog niet eens in het echt heb gezien. Toch maar even de uitgever aan zijn jasje trekken. Sturen ze eigenlijk niet meteen een kruiwagen vol naar de auteur?
Kortom, ik leer de laatste tijd veel over uitgevers, flapteksten, prijsbepaling, distributie en mijn eigen ego natuurlijk. Want die komt soms erg nadrukkelijk om de hoek kijken en het valt niet altijd mee die weer even in zijn hok te stoppen. Maar verder gaat het goed, voelt het fijn, en wacht ik rustig af tot de uitnodiging voor het boekenbal op de mat valt en wij in vol ornaat zwierig over de rode loper banjeren om alle schrijversvrienden in de armen te vallen.
Met dank aan denkFrank
Dit is mijn eerste boek. Over een maand verschijnt de 66e blog. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/