Ik bel de huisartsenpraktijk. ‘Toets 1 voor spoed, toets 2 voor herhaalrecepten, toets 4 als u een collega of andere zorgverlener bent. Luistert u a.u.b. het hele bericht af’. Vervolgens komt er een lang verhaal over corona, gevolgd door ‘toets 3 als u de assistente wilt spreken‘.
Ik toets 3. Ik wil graag een afspraak maken met de praktijk. Het is geen spoed, ik hoef geen recept en ik ben geen collega. Er zijn nog 7 wachtenden voor mij. Toch fijn om te weten, ik kan nog wel even koffie zetten. Nog 4 wachtenden. Als ik aan de beurt ben vragen ze mij morgen terug te bellen omdat de persoon die erover gaat dan weer aanwezig is. Zonder morren hang ik op. Dit zijn oefeningen in geduld. Morgen nieuwe ballen, nieuwe kansen.
Het is mogelijk dat alles wacht op herstel, maar niets keert terug op dezelfde manier waarop het gebeurd zou zijn toen het niet gebeurde.
Deze zin zou weggelopen kunnen zijn uit een absurdistisch toneelstuk zoals Wachten op Godot, en blijkt ook filosofisch betekenis te hebben als je ‘m nog eens leest. Tot je helemaal in de war raakt en er niks meer van begrijpt. Komt uit een boek van de Spaanse schrijven Javier Marias.
Ondanks bovenstaande anekdote kreeg ik een beeldbel-afspraak met de huisartsenpraktijk omdat ik vanwege corona daar niet op bezoek kon komen. Verschillende mensen passeerden één voor één de revue via het beeldscherm. Tussen de gesprekken door waren ze vergeten het geluid uit te zetten zodat ik alles kon horen wat er achter de coulissen werd gezegd. ‘Hoe ging het? Wat wilde hij weten? Was ie een beetje tevreden?’
Technisch verliep het “bezoek” prima, maar toch ontbreekt er iets. Dat bleek ook toen ik later alsnog bij deze praktijk op bezoek ging. Het zal de sfeer zijn, de entourage en de koffie die uiteindelijk het beeld bepalen van een praktijk. Gelukkig wordt zo langzamerhand alles weer een beetje normaal. Nou ja, normaal… Het is mogelijk dat alles wacht op herstel, maar niets keert terug op dezelfde manier waarop het gebeurd zou zijn toen het niet gebeurde. Ook veel patiënten wachten op herstel. En de gelukkigen zijn reeds hersteld en hadden de huisarts daar helemaal niet voor nodig.
Corona geeft genoeg redenen om dingen soms radicaal anders te doen. Rigoureuze beslissingen te nemen. Ergens mee te stoppen of juist mee beginnen. Niks meer op de automatische piloot. En morgen mogen we zelfs ook weer squashen! Eens kijken of ik nog weet hoe ik het racket moet vasthouden. En of de spieren dit nog aankunnen. Maar vooral of mijn tegenspeler dit nog aankan, hij is ook niet meer de jongste. Dus ook na morgen wacht alles op herstel. Mooie zomer gewenst!
Door: WASCO
Dit is mijn 38e blog. Over een maand verschijnt de 39e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/