Vorige week las ik het droevige bericht dat er (nog steeds) grote verschillen blijken te bestaan in de kwaliteit van de prostaatoperaties. Als bij mannen met prostaatkanker de prostaat operatief wordt verwijderd, is er kans op incontinentie. Het gekke is dat in het ene ziekenhuis 20% van de mannen incontinent wordt en in het andere 84%. Het is natuurlijk logisch dat er verschillen zijn tussen ziekenhuizen, want in het ene ziekenhuis werken goede urologen met scherpe mesjes en in het andere niet of minder. Maar dat die verschillen zó groot blijken te zijn, heeft mij verrast. En niet alleen mij, maar ook de onderzoekers en zelfs de urologen.
Misschien dat de urologen die in de 84% ziekenhuizen werken wel heel grondig de tumor wegsnijden, waardoor ze soms ook eerder brokken maken, met de slogan ‘safety first’ in het achterhoofd. Niet direct slecht nieuws, want de tumor zal dan zeker weg zijn, en daar was het uiteindelijk toch om te doen. Ook de urologen roepen iets in die trant: ‘Een continente patiënt betekent niet automatisch dat de operatie op alle fronten succesvol is.’ In sommige gevallen mag je blij zijn dat je incontinent bent. Desondanks geven de urologen toe dat deze verschillen tussen de ziekenhuizen wel erg groot zijn. Uit het onderzoek blijkt dat daar waar méér operaties worden verricht, mínder patiënten zijn met incontinentieklachten. Dat is ook wel een logische verklaring want oefening baart kunst. Het bijzondere is alleen dat een patiënt niet weet welke ziekenhuizen goed en welke minder goed presteren. Die informatie is niet openbaar. Je moet dus een beetje geluk hebben met het ziekenhuis bij jou in de buurt.
Gelukkig is er van alles te doen tegen urineverlies. Je kunt een luier omdoen bijvoorbeeld. Of thuisblijven, zodat niemand last heeft van jouw verlies. Ook schijnt fysiotherapie te kunnen helpen. Door bepaalde (sluit)spieren te trainen kun je soms weer de oude worden op continentiegebied. Maar ook de urologen zijn niet voor één gat te vangen: zij kunnen een kunstsluitspier aanbrengen zodat je alleen maar in één van je ballen hoeft te knijpen om het zaakje aan de gang te krijgen. En als je klaar bent, knijp je je kraantje weer dicht. Je hebt het dan uiteindelijk toch zelf weer in de hand. Kortom, waar maken we ons eigenlijk druk over?
Laten we ons eerst maar eens ontfermen over een geschikte formatie. Er is een nieuwe verkenner aangesteld die een uitgesproken mening schijnt te hebben over het stikstofbeleid. Niet onbelangrijk in dit dossier, maar vermoedelijk zal een beetje meer of minder urineverlies hem worst wezen. En gezien zijn naam heeft hij zelf waarschijnlijk nergens last van.
Uit: 1000 PINGUÏNS Door: WASCO
Dit is mijn 79e blog. Over een maand verschijnt de 80e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/