Kun je fietsen tussen twee luchtstromen?

Samen met mijn dochter fietste ik van Exloo (Drenthe) naar Heerenveen (Friesland). Daar aangekomen gingen we op zoek naar ons gereserveerde overnachtingsadres van Vrienden op de fiets. Dat zijn particulieren die hun huis beschikbaar stellen voor fietsers en hen de volgende dag na het ontbijt weer uitzwaaien. Een sympathieke club met dito leden.

Of wij nog regen hadden gehad onderweg. ‘Nee’, zeiden wij, ‘geen druppel’. ‘Nou, dan hadden we geluk gehad’, zo zei onze gastvrouw, ‘want in Heerenveen had het enkele keren flink geregend’. ‘Maar’, zei ze erbij, ‘hier zijn de buien altijd hevig, maar ze waaien ook snel weer over’. ‘Oh ja?‘, zeiden wij belangstellend. ‘Ja, we zitten hier precies tussen twee luchtstromen in waardoor we in Heerenveen weliswaar hevige, maar korte buien hebben. Dit is anders dan in andere delen van Friesland’.

Wij wisten niet precies waar de theorie op gebaseerd was, het kwam ook niet echt geloofwaardig over en eigenlijk hadden we op dat moment meer belangstelling voor de douche dan voor het weer. En toch intrigeert mij deze insteek, die vaak zonder enige relativering op tafel wordt gegooid. Is het een behoefte aan exclusiviteit? Is het de troste Friese volksaard? Of zijn het gewoon dwaalgedachten?  Het doet mij denken aan de verhalen die Rik Zaal ooit schreef over teruggekomen vakantiegangers. ‘Net toen wij weer vertrokken uit Frankrijk, begon het daar te regenen’. Of: ‘Iedereen zat op het centrale plein te eten, maar wij gingen even een steegje in en kwamen in een restaurant waar alleen maar Italianen zaten’. Als je erop let kom je deze verhalen overal tegen. Zonder relativering. Bloedserieus. Ik vermoed dat we het luchtstromen-verhaal uit Heerenveen in deze categorie kunnen plaatsen.

‘Ga toch weg’, zei een vriend, aan wie ik dit verhaal vertelde en die ervoor heeft doorgeleerd.  ‘Het is daar in Friesland overal even plat’.

Toen wij de volgende dag vertrokken begon het al snel hevig te regenen. Dat duurde maar even en toen scheen de zon alweer. Mijn dochter en ik waren het erover eens dat haar theorie toch wel moést kloppen. Dit kan toch geen toeval zijn?

Dit is mijn derde blog. Over een maand verschijnt de vierde. Omdat het kan.

 

Deel dit via: