Toen ik vorige maand brononderzoek deed bij de Maas in Frankrijk, ben ik gaan twijfelen aan mijn geheugen. Ik had de auto geparkeerd in Verdun en stapte op de fiets. Na twee dagen was ik bij de bron, die overigens enorm tegenviel: een vies klein moerassig beekje, een hek eromheen, een bankje en een boom, dat was het wel zo ongeveer. Als dit de vriendschap tussen Nederland, België en Frankrijk symboliseert, dan is het daar droevig mee gesteld. Ik nam als enige bezoeker even plaats op dat bankje, dan stond het er niet voor niks. Keek om mij heen en zag vooral landschap. Ik was snel klaar met mijn onderzoek. Maar we dwalen af.
Ik draaide om en fietste terug. Nagenoeg dezelfde route als heen. Het merkwaardige was dat het voor mij een nieuwe route was. Een enkele keer zag ik iets wat ik op de heenweg ook had gezien: een tros koeien, een kerk, een brugje over de Maas. Maar het meeste was volkomen nieuw. Dat kan maar één ding betekenen: mijn geheugen is landschappelijk een zeef. Dat ik na twee of drie dagen bijna alles weer vergeten was is een teken aan de wand.
Aan de andere kant is het een hoopgevende gedachte dat je het landschap telkens weer als nieuw ervaart. Meer mensen lijken initiatieven te nemen om extra van hun eigen omgeving te genieten. Ik kom foto’s tegen op facebook van diverse kunstwerken in Amsterdam Nieuw-West, waar een vriend woont die daar op onderzoek uitgaat. Ik heb een boekje geleend met de titel ‘Je keek te ver’ waarin de schrijfster haar verwondering over haar wandelingen in Noord Groningen beschrijft. Ja, Noord-Groningen, ook daar kun je wandelen en genieten. Het bekendste voorbeeld is wat mij betreft de onlangs gestorven Maarten Biesheuvel die een in een prachtige reis door zijn kamer een boek volschrijft over zijn belevenissen.
Door goed te kijken zie je steeds weer nieuwe dingen. Tja. Dat is mooi gezegd maar zelf ben ik nog niet dermate verlicht dat ik mij wil concentreren op het –overigens prachtige- park bij ons in de buurt. Daarom kijk ik reikhalzend uit naar de live boekpresentatie vanavond om 19.00 u die via deze link te volgen is en waar een jonge vrouw vertelt over haar solo fietstocht van Singapore naar Nederland. Misschien is het voor haar nu wel leuk om iedere dag in Noord Groningen te gaan wandelen: terugfietsen naar Singapore zit er even niet in. Dan schrijf ik wel een boek. Opdat wij niet vergeten.
Door: WASCO
Dit is mijn 42e blog. Over een maand verschijnt de 43e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/