Binnenkort komen de verhuizers om al onze spullen naar Friesland te brengen. Als ik nu naar rechts kijk, zie ik een fraai kerkgebouw, mooie rode daken en fier oprijzende schoorstenen. Dat uitzicht ga ik straks missen, althans, ik ga het niet meer zien. Of ik het ga missen is nog maar de vraag, want het uitzicht daar komt ervoor in de plaats: bomen, weilanden, koeien, schapen. Veel natuur of wat daar voor moet doorgaan. In de verte boten die richting Groningen varen en treinen richting Leeuwarden.
We hebben grote schoonmaak gehouden en veel spullen weggedaan. Wat moet ik met een studieboek over de financiering van de zorg uit 1986 op het Friese platteland? Een boek dat al jaren in een doos zit verdwijnt rechtstreeks in de papierbak. Meer discussie levert een fles op met echte centen erin en omwikkeld met papier maché, dat ik op de lagere school heb gemaakt en oranje heb geverfd. Die fles is al vele keren meeverhuisd maar nu vraag ik mij toch echt af wat ik ermee moet. In de flessenhals zit een opgevouwen briefje met een overzicht van de jaren wanneer de centen zijn gemaakt. 1963, 2 centen, 1964 7 centen, enzovoorts. Een mooie illustratie van mijn spaarcapaciteiten, maar het bleek iedere keer te weinig te zijn om een leuke aankoop mee te financieren. Dus erg nuttig is het nooit geweest, maar waren dat soort zaken nou juist niet van veel waarde?
De grootste uitdaging straks is: waar zetten we wat neer. Daar moeten we vooraf over nadenken want de verhuizers doen dat niet. En we kunnen niet alles op zolder laten zetten en dan later maar kijken hoe we het gaan verdelen. Dus is er een plan om met ruitjespapier de vertrekken na te tekenen, de meubels op schaal uit te knippen en te kijken waar we wat kunnen plaatsen. Dat plan is er al maanden, maar eerst was er nergens ruitjespapier te vinden en daarna waren er steeds belangrijker dingen te regelen, zoals nieuwe wc potten uitzoeken, muren sauzen en sinds kort pruimen plukken uit onze zwangere pruimenboom. En zo nadert het moment van de waarheid, vergelijkbaar met de mailtjes die je krijgt als je online iets bestelt: ‘het pakket is ingepakt en staat klaar voor verzending’, gevolgd door ‘het is aangeboden aan de bezorger’ en zo nog minimaal drie andere zinloze berichten waarop ik telkens denk: kom het nou maar gewoon brengen. Zo zal het met de verhuizing ook wel gaan en ik vermoed dat de fles met centen toch weer ergens zal opduiken in Friesland.
Uit: 1000 PINGUÏNS Door: WASCO
Dit is mijn 63e blog. Over een maand verschijnt de 64e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/