Deze week was er een mevrouw, zo stond in de krant, die was in de Prikstraat terecht gekomen, terwijl ze in de Teststraat een afspraak had. Lang verhaal kort: in plaats van een test kreeg ze een prik. Vervolgens las ik allerlei verklaringen over procedures die niet zijn gevolgd, afslagen die zijn gemist en vergeten briefjes. Tja.
Ging er bij mij maar eens iets faliekant mis. Helaas kan er niet zo veel mis gaan als je vanachter je bureau de werkzaamheden uitvoert. Hooguit een keer een verkeerd nummer bellen of het koffieapparaat aan laten staan. Ik bedoel echt mis, dus dat ik bijvoorbeeld de auto niet vóór de huisartsenpraktijk parkeer, maar naar binnen rijd en iedereen aan het schrikken maak. En dan de auto laten staan en zelf hard weglopen. Ook dat staat in de krant en ik kan dat soort berichten, hoe onwaarschijnlijk ook, niet overslaan. Hier loopt alles echter op rolletjes. En dat komt dan weer niet in de krant. Dus publiceer ik het maar zelf.
Zoals gisteren. Ik had een digitale afspraak met een huisartsenpraktijk. Er deden zeven huisartsen mee en zes assistenten. Mijn beeldscherm was gevuld met heel veel hoofden en die mocht ik allemaal toespreken, welkom heten en meenemen in de casuïstiek over spoedzorg. Zoals een mevrouw Veldhuis die de praktijk belt vanwege een pijnlijke knie of meneer de Vries met een rood en ontstoken oog. De casuïstiek was bedoeld om de discussie tussen de assistenten en de huisartsen op gang te krijgen, om te zien of de praktijk goede onderlinge afspraken had en natuurlijk om de kennis te toetsen. Dat lukte allemaal vrij goed en ik ben bij dit soort sessies altijd weer onder de indruk van de kennis die de assistenten paraat hebben en het gemak waarmee ze aanvullende vragen weten te bedenken. Het zijn duidelijk vakmensen. Mijn moeder, net 88 geworden, zou het liefst de assistenten overslaan en direct de dokter aan de lijn krijgen. Sterker nog, als ze de kans kreeg zou ze zelfs die overslaan en meteen de specialist raadplegen of zelfs bij Rutte op de koffie gaan. Want ja, die assistenten stellen allerlei vragen ‘waar ze niks mee te maken hebben’. Het is een hardnekkig misverstand.
Enfin, het liep dus op rolletjes en na afloop was iedereen tevreden, inclusief ikzelf. Ook de techniek had ons niet in de steek gelaten dus viel er niks te klagen.
Wel een vraag die bij mij opkwam: was die mevrouw die per ongeluk in de Prikstraat terecht was gekomen niet verbaasd dat ze haar mouw moest opstropen? Daarover stond helaas niks in de krant en zou ik nog graag eens willen weten.
Door: WASCO
Dit is mijn eerste blog dit jaar. Volgende maand verschijnt de volgende. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/