Onlangs stuitte ik op een artikeltje in Medisch Contact, een weekblad voor dokters, waarbij werd gesteld dat een goede behandeling niet alleen bepaald wordt door de behandeling zelf, maar vooral door wat de dokter vertelt, hoe zij dat doet en het vertrouwen dat de patiënt heeft in de behandeling. Op zich zijn dat geen nieuwe inzichten, wel nieuw is dat verschillende wetenschappers zich er weer mee bezig houden, waardoor het opnieuw aandacht krijgt. Het gaat er bijvoorbeeld niet om dat je als dokter méér vertelt, want we weten allemaal: meer is niet altijd beter. Zo kan een goedbedoeld advies om iemand te waarschuwen voor bepaalde bijwerkingen juist resulteren in het versterken van diezelfde bijwerkingen.
Het gaat er vooral om dat je het zó vertelt dat het bijdraagt aan de effectiviteit van de behandeling. Dat blijkt nog knap lastig. Toen er bij Herman Finkers bloedkanker werd vastgesteld en hij vroeg naar de oorzaak, zei zijn dokter dat het kwam door een combinatie van factoren. Dat stelde hem niet gerust. Hij kon zich niet voorstellen dat het alleen maar een combinatie van factoren was, er moest meer achter zitten.
Zo blijkt ook hieruit dat wat dokters het liefst vertellen niet persé hetgene is waar de patiënt het meest aan heeft. Een actueel voorbeeld is de volgende zin die weinig indruk maakt op patiënten: ‘Antibioticaresistentie kost naar schatting 700 duizend levens wereldwijd’. Nog even los van het ingewikkelde woord ‘antibioticaresistentie’, een soort dubbele ontkenning, wordt de vraag wat dit voor een individuele patiënt betekent, niet beantwoord. Daarnaast blijkt dat artsen vooral gewend zijn om te zenden, terwijl het luisteren soms veel effectiever blijkt te zijn. Tja.
Dus meer luisteren, precies voldoende vertellen en zo acteren dat een patiënt vertrouwen krijgt in de behandeling. Dat is kennis vergaren uit de gezondheidspsychologie en de wetenschapscommunicatie, om maar eens wat te noemen. Nu maar hopen dat de gemiddelde dokter daar interesse voor kan opbrengen. En zich niet verschuilt achter de uitspraak van onze nationale voetbalheld: ‘Als ik zou willen dat je het begreep, had ik het wel beter uitgelegd’.
Overigens zijn wij in huize Fossen geen haar beter. Toen wij onze ingeburgerde Turkse werkster in een appje vroegen om de ‘ramen vd woonkamer mee te nemen’, vroeg zij mij later wat ‘vd’ betekende. Zo zie je maar weer. Achteraf waren we allang blij dat ze de ramen had laten zitten.
Door: WASCO
Dit is mijn 34e blog. Over een maand verschijnt de 35e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/