Twee weken zwerven wij nu door het zuiden van India. Hoe veilig is het daar?
- De deuren van de trein staan altijd open, ook als hij rijdt. Veel Indiers springen uit een rijdende trein. Bij ons kan dat alleen in een spreekwoord.
- In de trein komen allerlei mannetjes langs met voedsel. Geen idee waar dat bereid is, het ziet eruit alsof oma dat op een knapperig haardvuur bij elkaar heeft gefrituurd. Het is overigens wel lekker. Bij ons in de trein komen er zeer sporadisch mensen langs met voedsel.
- Bij het opstappen op een boot blijkt het gat tussen boot en wal bijna 0,5 meter te zijn. Je moet dus springen om de boot niet te missen. Er zijn weliswaar mannetjes die je helpen, maar springen moet je toch echt zelf doen. Wij hoeven nooit te springen.
- Bij het oversteken heb je geen rechten, alleen de plicht tot opletten. Anders zijn de gevolgen niet te overzien. Wij hebben zebrapaden. En rechten.
Conclusie: veilig is anders. En toch, wij hebben ons geen moment onveilig gevoeld. Wat kun je zelf doen?
ad1 Je kunt wachten tot de trein stilstaat.
ad2 Je hoeft geen etenswaren te nuttigen in de trein. Vooraf proviand inslaan is altijd mogelijk.
ad3 Je oranje zwemvest goed vastmaken, die krijgt iedereen bij het instappen. Lekker warm. Associaties met Syrische vluchtelingen kwamen onwillekeurig langs toen we op die goed gevulde boot zaten. Volkomen onterecht natuurlijk. Overigens kun je het boottochtje ook overslaan.
Zo heb je toch nog enige invloed op je eigen veiligheid. Risico’s verminderen betekent ook minder plezier en die afweging is soms lastig.
ad4 Hier is eigenlijk niks aan te doen. Je zult je vroeg of laat toch in het Indiase verkeer moeten begeven. Echter, de Indiers zijn meester in het flexibel omgaan met voetgangers en andere versperringen, ze manoeuvreren er listig omheen. Als je maar oversteekt met een zekere souplesse en zelfverzekerdheid. Zo gaat dat hier en dat werkt prima.
Dit is mijn 11e blog. Over een maand verschijnt de 12e. Omdat het kan.