Afleiding

Al lezend verplaats ik mij van de ene stad naar de andere. De trein rijdt gestaag door en in de stiltecoupe hoor ik het geluid van een hoestende man. Een diepe, verontrustende hoest. Ook hoor ik iemand Engels praten en door de telefoon wordt er teruggepraat. Verstaan kan ik het niet, de afstand is te groot. Het leidt mij niet af van mijn bezigheden. Dit in tegenstelling tot de vrouw die schuin tegenover mij zit. Zij is van middelbare leeftijd en zit in een broekrok een boek te lezen. In een snelle beweging doet ze haar benen wijd en weer terug. Misschien was dat even nodig, maar ze herhaalt deze beweging na ongeveer een minuut. Eén keer heel wijd en weer terug. De broekrok zwabbert daarbij tegen haar benen en veroorzaakt een kleine windvlaag aan de grond. Ondertussen leest ze gewoon door. Na de derde keer ga ik er op zitten wachten en ja hoor, daar gaan ze weer. Ik spreek mezelf vermanend toe en concentreer mij op mijn boek. Iedere zin moet ik tweemaal lezen. Ik kijk de vrouw even aan, maar zij zit geconcentreerd te lezen. Waarom leidt mij dit zo af? Het antwoord interesseert mij eigenlijk niet zo veel, een verklaring is niet altijd goed voor het humeur. Ik kijk naar buiten en denk aan Jules Deelder die zei dat de natuur is wat je tegenkomt als je van de ene stad naar de andere reist. Langzamerhand begin ik te begrijpen wat hij daarmee bedoelt. De Engelse conversatie is nog steeds aan de gang en ook de diep hoestende man laat weer van zich horen. Als we na verloop van tijd de volgende stad naderen, stopt de vrouw het boek in haar tas en trekt haar jas aan. Alvorens ze door het gangpad schuifelt knikt ze mij vriendelijk toe en wenst mij nog een fijne dag. Ik mompel wat terug, kijk weer naar buiten en zie op het station een gedicht van JD verschijnen.

Aan de Maas

Aan de Maas gezeten
turend in het zwerk
het stadsgeraas geweken
ontstijgt men aan zichzelf

Op hoger plan gekomen
wiekend door de lucht
de zwaartekracht te boven
vindt men een ander terug

O vogel van verlangen
wiegend op de wind
verlos ons van elkander
en van elkaars gewicht

Uit: 1000 PINGUÏNS Door: WASCO

Dit is mijn 59e blog. En dat ben ik ook bijna. Over een maand verschijnt de 60e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/

Deel dit via: